Dirkzwager legal & tax

Bezitters van een woning op een vakantiepark hebben náást het gebruik van die woning, meestal ook het gebruik van de gemeenschappelijke voorzieningen (vb. poort, hek, wegen en verlichting) op het vakantiepark. Daarnaast is het mogelijk dat voor het hele vakantiepark één aansluiting is op nuts-voorzieningen zoals gas, water en elektriciteit. Een mogelijkheid om de eigenaar van de vakantiewoning te verplichten tot bijdrage in al de kosten, is het opnemen van een kettingbeding in de akte van levering van de vakantiewoning.

In de zaak de speelde voor het Gerechtshof Den Haag  d.d. 25 mei 2014 (zie ECLI:GHDHA:2014:2961) warende eigenaren van woningen op een vakantiepark door middel van een kettingbeding  verplicht tot het afsluiten van een overeenkomst met de exploitant van het terrein over (onder meer) de jaarlijks aan de exploitant verschuldigde vergoeding voor servicekosten, vergoeding in de bijdrage van het onderhoud etcetera. Indien de koper de overeenkomst niet zou tekenen, zou deze ook geen recht hebben op levering van water, elektriciteit etcetera.

Tussen een aantal woningeigenaars en de exploitant ontstond vervolgens een geschil over de kosten die de exploitant bij hen in rekening bracht. De woningeigenaars stelden voorop dat het kettingbeding waarbij zij verplicht werden om met de exploitant een overeenkomst te sluiten, een algemene voorwaarde is die onredelijk bezwarend is voor hen zodat dit (ketting)beding nietig zou zijn. Het Hof laat zich opvallend genoeg niet uit over de vraag of het kettingbeding wel kwalificeert als een algemene voorwaarde, maar volstaat met de overweging dat het kettingbeding niet onredelijk bezwarend en dus niet vernietigbaar is.

Verder is interessant om te zien dat het Hof overweegt dat de exploitant gerechtigd is om voor de geleverde diensten en voorzieningen redelijke prijzen in rekening te brengen én dat zij in beginsel ook gerechtigd is om als beloning voor haar ondernemersactiviteiten een marge te hanteren tussen haar kosten (inkoop en uitgaven) en de prijzen die zij aan de eigenaren in rekening brengt. Wel merkt het Hof op: “Die marge mag evenwel niet bovenmatig zijn, omdat er anders geen sprake meer is van een redelijke prijs.”

Omdat de exploitant – met uitzondering van de in rekening gebrachte elektriciteitskosten – kon onderbouwen hoe zij tot het bewuste bedrag was gekomen, vingen de woningeigenaars grotendeels bot bij het Gerechtshof.

Afronding

De bijdrageplicht van woningeigenaars op een vakantiepark is vaker een heet hangijzer. Oplossingen om te waarborgen dat iedereen bijdraagt aan de kosten  zijn er echter wel te vinden. Heeft u vragen over parkmanagement of andere vragen op het terrein van leisure en hospitality recht? Neemt u dan contact op met mr. C.W.J. Raaimakers of één van de andere advocaten van de vakgroep Hospitality & Leisure.